سايت‌ها

تهرانر
گنجور
دوشنبه
آی‌سینما
تاریخ ایرانی
بنياد گلشيری

وبلاگ‌ها

خوابگرد
شمال از شمال غربی
کنار کارما
تلخ مثل عسل

شنبه روز بدی بود

ما آدم‌های فراموشکاری هستیم آقای اسدی؛ شاید حتی چند سال دیگر فراموش کنیم که شما در کدام روز و کجا تسلیم مرگ شدید. داستان‌هایتان اما هستند، دست‌کم تا وقتی کلمه باشد و ادبیات و اهلش....
+ ادامه

نهنگ این آب خرد

«به دوستی می‌گفتم مثل سیبی بودم که برای خودش می‌غلتید و می‌رفت، حالا یک گاز گنده ازش زده‌اند، حالا لنگ می‌زند. کاری‌اش نمی‌شود کرد. آن قبلی نمی‌شود، آن بخش را کنده‌اند. یک بار سفر که رفته بود برایش نوشتم که زندگی بی‌تو در خانه مثل مرداب است، نیستی که...
+ ادامه

داستان یک استعفاء

اوایل فروردین، من به دلایلی از شورای سیاست‌گذاری مدرسه داستان خوانش (که یک‌ترمش در موسسه بهاران گذشت و بعد از خروج خانم حسنی از بهاران، همراه ایشان به موسسه خوانش آمد) استعفاء دادم. آن زمان فقط آقای فولادی‌نسب در جریان ماجرا قرار گرفتند. به دلایلی قضیه مسکوت ماند و...
+ ادامه

مرگ‌بازی پنجم

بهمن ماه گذشته بود که از نشر چشمه تماس گرفتند و خبر دادند که مرگ‌بازی در صف تجدید چاپ است؛ حالا چند روزی است که چاپ پنجم آن منتشر شده و حرفی نمی‌ماند جز تشکر از دوستان نشر چشمه که بعد از این همه سال این کتاب را فراموش...
+ ادامه

حرکت در مه

توی این سال‌ها، کتاب‌های زیادی درباره داستان کوتاه و رمان منتشر شده؛ برای کمک به آنهایی که دغدغه‌ی نوشتن دارند یا آنهایی که دوست دارند از ساختار داستان بیش‌تر بدانند. حرکت در مه محمدحسن شهسواری هم ادامه دهنده راه همین کتابهاست. شهسواری سالها در کارگاهها و کلاسهای داستان‌نویسی‌اش با...
+ ادامه

فتح‌الله بی‌نیاز

دیشب توی آرشیو کامپیوتر دنبال یکی از یادداشت‌های قدیمی‌ام می‌گشتم که رسیدم به یک نامه و یک یادداشت از آقای بی‌نیاز و خب، دلم تنگ شد برای تواضع، جدیت، مهربانی و صداقت بی‌اندازه‌اش. روحش شاد. چه‌قدر جای خالی‌اش و جای خالی تواضع و صداقت و مهربانی‌اش این روزها به...
+ ادامه

خدای کشتار

بلیتش سخت و بعد از کلی پارتی‌بازی جور شد، همه‌ی این‌ها اما به دیدنش می‌ارزید. یک ستاره پسیانی عالی داشت و یک نوید محمدزاده بی‌رمق؛ مارال بنی‌آدم خوب اما پرنوسان بود و علی سرابی، برخلاف همیشه، معمولی. ماجرای اصلی اما به نظرم این است که نوید محمدزاده این روزها...
+ ادامه

جواد، بهروز، دونالد و دیگران

بیایید به حال و روز آقای افخمی فکر کنیم و به پیش‌بینی‌های غلطش، به پول که هرکسی را می‌تواند به چنین جایی بکشاند و به آقای شمقدری که این هفته احتمالاً به هفت خواهد آمد و اسکار فروشنده را به لابی و از همه مهم‌تر، نامه‌ی آقای احمدی‌نژاد به...
+ ادامه

من از انتشار خیابان‌های بی تو می‌ترسم

«گنجشک‌ها دانه‌چین دامنت بودند» مجموعه‌ای از شعرها و طرح‌های دوست خوبم مجتبی تقوی‌زاد است که چند روزی است منتشر شده است. فارغ از اینکه مجتبی دوست من است و تبلیغ کتاب رفیق بنا بر نظر بیش‌تر علمای عرصه‌ی فرهنگ از واجبات است، چند شعر و طرح در این مجموعه...
+ ادامه

دوره‌ی تخصصی آموزش دانش‌های داستانی

از روزی که کاوه فولادی‌نسب طرح اولیه‌ و ایده‌ی دوره‌ی تخصصی آموزش دانش‌های داستانی را با ما در میان گذاشت تا امروز که آخرین جلسه هماهنگی (یا به قول مهندس جماعت، کیک‌آف‌ میتینگ) در دفتر موسسه بهاران و با حضور مینا حسنی، مدیریت این موسسه، برگزار شد چند ماه...
+ ادامه

می‌شود لطفاً ساکت باشی؟

فرقی نمی‌کند کجای این جهان باشید، احتمالاً برای شما هم پیش آمده که از شنیدن بهانه‌ها و حرف‌های خام و گنده‌گویی‌ها و دفاعیات نسنجیده و عجولانه آدم‌های سیاسی یا مدیران و وزیران و صاحبان قدرت و تریبون عصبانی بشوید و کلمات خاص و غیرقابل انتشاری را زیر لب تکرار کنید....
+ ادامه

منشور

برای من که سالها پیش «مترسک» کاوه یغمایی را دوست داشتم، «منشور» یک شکست ناامیدکننده است. آلبومی که بعد از این همه سال، همچنان گرفتار بزرگ‌ترین نقطه ضعف راک و هارد راک ایرانی است؛ ترانه! هرچه‌قدر عاشق راک و هارد راک باشی و هرچه‌قدر بخواهی به تلاش کاوه یغمایی...
+ ادامه

فرصت سوگواری

پاسخ بهمن کیارستمی به حرف‌های دکتر نوبخت، رییس کمیسیون پزشکی مجلس، را که می‌خواندم، دیدم چه‌قدر بهمن کیارستمی و کلماتش روز به روز تندتر شده‌اند. حال و روز او را البته هیچ‌کس جز خودش نمی‌فهمد و درک نمی‌کند؛ اما خب، طولانی شدن ماجرای بررسی پرونده‌ی پزشکی عباس کیارستمی و...
+ ادامه

دروغ و دیگر هیچ

وسط خبرهای کودتای ترکیه و دعوای پزشکان و سینماگران بد نیست اگر حواس‌تان به شاهکار آقای تناولی و اطرافیانش در دروغ‌گویی و وارونه جلوه دادن حقیقت و تبدیل یک مساله‌ی شخصی و دعوای خصوصی به یک پرونده سیاسی و امنیتی هم باشد. غول‌ها یکی یکی سقوط می‌کنند و این خبر...
+ ادامه

سرگذشت یک غریق

حالا که فکرش را می‌کنم، به این نتیجه می‌رسم که ما، یعنی من و همه‌ی آن چند صد دانش‌آموز دیگر نوبتِ صبحِ دبستان دکتر محمود افشار که یک روز زمستانی معمولی مثل هر روز از مینی‌بوس‌ها و سرویس‌های مدرسه پیاده شدیم، به آقای عرب (که صاحب همه‌ی آن مینی‌بوس‌ها...
+ ادامه

و بگو ماهی‌ها حوض‌شان بی‌آب است

1. لازم نیست حتماً همه‌ی آثار نویسنده یا فیلم سازی را مرور کرده باشی تا از کیفیت خودش و کارهایش مطمئن بشوی. گاهی، کنار هم گذاشتن چند کلمه‌ی ساده، در یک مراسم سوگواری هم، نشان می‌دهد که آن آدم، چه‌قدر بالاتر از آدم‌های دور و برش ایستاده است. اصغر...
+ ادامه

روایت

تا پیش از شماره‌ی 7 مجله‌ی روایت (ویژه ی مراکز خرید) من فقط یک گفت‌و‌گو و چند روایت شخصی از شماره‌ی «دانشگاه» مجله را خوانده بودم. وسط تعطیلات عید بود که سینا (از نوع دادخواه) زنگ زد و خواست که قراری بگذاریم. نشستیم توی کافه آپ‌آرت‌مان و بعد از...
+ ادامه

نظریه‌ی ادبی!

شما مختارید باور نکنید، می‌توانید حتی به من بخندید، اما من واقعاً فکر می‌کنم تنها چیزی که می‌تواند یک رمان (و نه یک داستان کوتاه) را از معمولی بودن نجات بدهد و به قله نزدیک‌اش کند، دوست داشتن است. آن پشت، یک شوری، اشتیاقی، بیم و امید مطلقی باید...
+ ادامه

یک رمان و چند حاشیه

یک. پنجم خرداد، به بهانه‌ی انتشار رمان «هشت و چهل و چهار» کاوه فولادی‌نسب جلسه‌ای در کانون معماران معاصر با حضور بابک شکوفی، کاوه، من و تعدادی از دوستان و علاقمندان به معماری و ادبیات برگزار شد. عنوان جلسه «معماری و ادبیات در ایران، صحنه‌ی صامت» بود و همان...
+ ادامه

یاد آر ز شمع مرده یاد آر

توی آخرین تالار موزه دفاع مقدس، دیواری هست پر از تابلوهای آبی؛ تابلوهای آبی کوچه‌ها و خیابان‌هایی که تمام سهم شهدای جنگ از جنگ و شهادت‌شان است؛ امیریان، صاحب‌فرد، امینی، مالکی، اسکندری، وطن‌پور و... میان این تابلوها، روی همین دیوار، تابلوهای دیگری هم هست؛ تابلوهایی که به یادمان می‌‌آورد...
+ ادامه

چشم‌ها

دوستان «کتاب هفته خبر» پرسیده بودند خواندن کدام کتاب باعث شد میل نوشتن در شما بیدار شود. آن‌چه در ادامه می‌آید پاسخ من به دوستان است که در صدمین شماره «کتاب هفته خبر» منتشر شده است. ----- وقتی از تاثیرگذاری حرف می‌زنیم، به گمانم باید حتماً سری به سال‌ها...
+ ادامه

دریای خون

می‌خواستم از میوه فروشی محل پرتقال توسرخ بخرم، نوشته بود «دریای خون، کیلویی 3500 تومان»؛ فکر کردم حالا که به لطف این موسسات آموزشی هرکسی، یک جایی کلاس و دوره‌ای گرفته و سرگرم تدریس یک چیزی است، دست این بنده‌ی خدا را هم یک جا بند کنیم. حیف است...
+ ادامه

مراقب خودتان باشید آقای سرآشپز

فرض کنید همین شنبه صبح بیدار می‌شوید و می‌بینید که خبر اول همه‌ی سایت‌های خبری و کانال‌های تلگرام و صفحات مجازی اعترافات سرآشپز یکی از رستوران‌های معروف تهران است. آقای سرآشپز ساعت هشت صبح روز شنبه در میدان ونک، ابتدای خیابان ملاصدرا ایستاده و فریاد زده است که «های...
+ ادامه

حرف حساب

مشکل نشر در ایران کمبود کاغذ نیست، کمبود شعور و کمبود میل به خواندن و فهمیدن است. شعور و فهم درست هم نزد نویسنده‌های احتمالی و هم در حیطه‌ی خواننده‌ها. «ابراهیم گلستان- از روزگار رفته (چهره به چهره با ابراهیم گلستان)- نشر ثالث»...
+ ادامه

خلصنا

بعضی‌ها هم هستند که خیلی خوبند؛ نه نژادپرستند، نه احمق و کودن و ابله، نه فریب‌خورده، نه دزد، نه ساده‌لوح، نه بی‌سواد، نه خودفروخته، نه عقده‌ای، نه عقب‌افتاده، نه منفعت طلب، نه شارلاتان، نه ضد زن، نه ضد مرد، نه دروغگو. حالا کارشان چیست این مظاهر پاکی و درستی،...
+ ادامه

از روزها و کتاب‌ها

این‌جوری که ابراهیم گلستان در گفت و گو با حسن فیاد (در کتاب «از روزگار رفته»، نشر ثالث) درباره نجف دریابندری حرف زده، عادل الجبیر این چند روز درباره‌ی ایران و دولتمردانش حرف نزده. حسن فیاد هم که در نقش بحرین و سودان در پیشگاه عربستان ظاهر شده! از...
+ ادامه

خواب تلخ

بعد از «آتشکار» که با هزار و یک شرط از محاق بیرون آمد و اکران شد، «خواب تلخ» دومین فیلم اکران شده‌ی «محسن امیریوسفی» است؛ فیلمی با جزییات، شوخی‌ها و فضاسازی‌های بسیار هوشمندانه و یک اسفندیار فوق‌العاده. فیلمی که پس از دوازده سال توقیف چند روزی‌ست اکران شده، همچنان...
+ ادامه

فلان فلان شدگی

دیشب بعد از چند ماه بی‌خبری زنگ زدم به یکی از دوستان ادبیاتی که حالی بپرسم. خیلی وقت است که کلاً کنار کشیده‌ام از اهل ادبیات و جمع‌ها و جلسات‌شان. دلش پر بود و حسابی شاکی بود از جماعت و دعواهایشان. در جواب «چه خبر؟» من، بیست دقیقه‌ای یک...
+ ادامه

وقت خوب مصائب

بامزه بازی‌ و خلاقیت سایت‌های خبری رسمی فارسی هم از وقتی سریال معمای شاه شروع شده به اوج رسیده است. یکی تیتر می‌زند «مصاحبه محمرضا شاه با شبکه خبر»، آن یکی هم می‌نویسد «شاه پهلوی به زودی حاکم ایران می‌شود»؛ همه هم در ستون «اخبار داغ» و «پر بازدید‌ها»...
+ ادامه

رخت در ورطه

اگر دیدید دو نفر اینجا یا توی هر شبکه‌ی مجازی دیگری، خیلی تابلو و مقابل چشمان شما و دیگران قربان صدقه هم می‌روند، فرت و فرت ماچ برای هم می‌فرستند یا خاطرات مشترکشان را مرور می‌کنند، قبل از هرگونه تحلیلی چند ثانیه صبر کنید. سری به گذشته‌ی این آدم‌ها...
+ ادامه

تار می‌شوی پشت حلقه‌های اشک

توی ادبیاتی که بیماری، حسادت، حرف مفت و نکبت سر تاپایش را گرفته، فتح‌الله بی‌نیاز، فتح الله بی‌نیاز مهربان، غریب بود و یگانه. حیف....حیف... - پنج‌شنبه، ساعت 13 تا 14:30، مسجد نور....
+ ادامه

نوبت شما

موضوع برنامه‌ی امشب «نوبت شما» بی‌بی‌سی فارسی، استندآپ کمدی و برنامه‌ی خندوانه بود. «مریم زهدی»، یکی از دو مجری برنامه، تمام مدت «جناب خان» را «جناب ِ خان» خواند و این یعنی خانم مجری پیش از آغاز نوبت شما حتی به خودش زحمت نداده تا به تماشای یک قسمت...
+ ادامه

True Detective

جدی می‌پرسم، اگر فصل دوم «ترو دیتکتیو» را «محسن شاه‌محمدی» می‌ساخت فرقی می‌کرد با این چیزی که الان پخش می‌شود؟ آدم با سریال هم رودربایستی داشته باشد و هر هفته به زور دنبالش کند نوبر است به خدا!...
+ ادامه

طبقه‌ی متوسط (2)

توی باشگاه یکی هست که چند ماه پیش چند میلیونی پول داده و یکی از همین ماشین‌های چینی را برای پسرش خریده. داستان اما این است که حرف‌ اول و آخر این برادرمان از فردای روز خرید شد نتیجه‌ی مذاکرات، که «نکند این‌ها به نتیجه برسند و قیمت ماشین...
+ ادامه

True Detective

فصل دوم؟ برای شروع بد نبود، اما باید منتظر ماند و دید با این همه بازیگر و با این کالین فارل در هم شکسته و خسته می‌تواند خودش را از زیر سایه فصل اول بیرون بکشد یا نه....
+ ادامه

فراموشی

دیروز بعد از سال‌ها راه افتادم توی کوچه پس کوچه‌های انقلاب و به کتاب‌فروشی‌های کوچک و بزرگ سرک کشیدم. بعد یک‌جا به خودم آمدم و دیدم که این فروشگاه‌های شهرکتاب چه بلایی سرمان آورده‌اند و ما را از چه لذتی محروم‌ کرده‌اند. به لطف آن‌ها، تنبل شده‌ایم و بی‌حوصله...
+ ادامه

سینماهای من

«سینماهای من» بی‌تردید ضعیف‌ترین نمایش رحمانیان در دوره‌ی کاری جدیدش است؛ دیالوگ‌های گل درشت و شعاری‌‌اش توی ذوق می‌زند، خاطره‌بازی سهم خیلی چیزهای دیگر را در نمایش‌نامه گرفته و احسان کرمی‌اش مثل یک وصله‌ی ناجور ناامید کننده است. با همه‌ی این‌ها اما یک «فرشته حسینی» غافلگیر کننده و دوست...
+ ادامه

شهر من بخند!

آلبوم جدید پالت مثل زندگی مشترک است؛ مشکلات و چیزهای آزاردهنده‌ی اول‌اش را که تاب بیاوری، لحظات دوست داشتنی‌اش هم از راه می‌رسند. و البته، دوران مجردی چیز دیگری است!...
+ ادامه

گذر از آبی روزها

من هیچ وقت استعداد نقاشی نداشتم، همه‌ی چیزهایی که از نقاشی می‌دانم هم محدود می‌شود به سه چهار کتابی که درباره‌ی سبک‌ها و تاریخچه‌ی نقاشی و چگونه با نقاشی روبه‌رو شویم و چیزهایی مثل این خوانده‌ام. خلاصه اینکه، برخورد من با نقاشی به احتمال بسیار زیاد برخوردی است کاملاً...
+ ادامه

آخرین نامه

اتفاقی که امروز و بعد از تمام شدن نمایش «آخرین نامه» در سالن باران افتاد این بود؛ همه‌ی سالن به جز چند نفر از جای‌شان بلند شدند، با تمام وجود بازیگران را تشویق کردند و راضی به خانه‌هایشان برگشتند. بعضی‌هایشان هم حتی آن‌قدر خندیده بودند - مثل دو دختری...
+ ادامه

Whiplash

شلاق (Whiplash) از فیلم‌های خوب 2014 بود؛ یکی از آن فیلم‌هایی که یک‌بار دیدن‌اش در سینما واجب است. فردا، شنبه، ساعت هفت، فیلم را در سینماتک کورش نمایش می‌دهند....
+ ادامه

...

یاد دارم در ایام پیشین که من و دوستی چون دو بادام مغز در پوستی صحبت داشتیم ناگاه اتفاق مغیب افتاد پس از مدتی که باز آمد عتاب آغاز کرد که درین مدت قاصدی نفرستادی گفتم دریغ آمدم که دیده قاصد به جمال تو روشن گردد و من محروم....
+ ادامه

سینماتک

شما را توصیه می‌کنم به تقوا، نیکی به پدر و مادر و حضور در سینماتک کوروش؛ یکشنبه «نجات سرباز رایان» اسپیلبرگ را نمایش می‌دهند، دوشنبه «تلالو» کوبریک، چهارشنبه Inception نولان و پنج‌شنبه «جن گیر» فردکین را. فکر می‌کنم استفاده از پوشک ایزی لایف هم در روزهای یکشنبه و پنج‌شنبه...
+ ادامه

پیش از انتشار

هیچ‌چیز بدتر از این نیست که نتوانی درباره‌ی رمانی که دوستش داشته‌ای، دوستش داری، با کسی حرف بزنی. و هیچ‌چیز نمی‌تواند مثل خواندن یک رمان دوست داشتنی، وسوسه‌ی نوشتن را در آدم بیدار کند....
+ ادامه

ماکیاولیسم ادبی

یک سری از دوستان نویسنده هم هستند - طبعن آقا - که از کتابهای چاپ شده‌شان به عنوان ژتون شهرنو استفاده می‌کنند....
+ ادامه

در دانشگاه تهران اتفاق افتاد

- بسیار خوشحالم که، بسیار خوشخالم که دارم توهین می‌کنم. برای این که (تشویق تعدادی از حاضران در جلسه) برای این‌که این ملت نشون داده که باید بهش توهین بشه تا بعد بره بفهمه... «یوسف اباذری- دانشگاه تهران» یادتان باشد یک روزی، یک روزی که آدم‌ها این‌قدر خشمگین و...
+ ادامه

صدای آهسته‌ی برف

از نتایج دوران ریاست جمهوری بعضی‌ها، یکی هم افزایش اعتماد به نفس عمومی بود؛ از یک جایی به بعد، بعضی آدم‌ها، فارغ از میزان تحصیلات، تجربه‌ی کاری، توانایی و داشته‌هایشان، به این نتیجه رسیدند که می‌توانند به سادگی رئیس جمهور یا وزیر یک کشور شوند. استدلال‌شان هم در نهایت...
+ ادامه

دلخوشی

جایی هست در «بالاخره این زندگی مال کیه؟» که هندرسون خواب می‌بیند؛ خواب می‌بیند که نشسته لبه‌ی تخت و با دست‌هایش ضرب گرفته روی پاهایش. همه‌ي آن‌چه بعد از این می‌گذرد - تا زمان بیدار شدن هندرسون- از موسیقی گرفته تا حرکت بازیگران، یکی از درخشان‌ترین لحظات این نمایش...
+ ادامه

و خدا نوید محمدزاده را آفرید

«بلخره این زندگی مال کیه»، تماشایی بود و لذت بخش. اگر ندیده‌ایدش دست بجنبانید که سه چهار اجرای دیگر بیش‌تر ندارد. تماشاخانه ایرانشهر چند روزی تعطیل است اما بلیت‌ روزهای هجدهم، نوزدهم و بیستم را از الان گذاشته‌اند برای فروش....
+ ادامه

ده نکته درباره‌ی ده‌گانه‌ی منفور این روزها

1. من بازی را دوست دارم. خیال می‌کنم بازی - هرچه‌قدر هم که کلیشه‌ای، تکراری یا بی‌مزه باشد - فرصت یگانه‌ای است برای دیدن روی حقیقی آدم‌ها و ظرافت‌هایی که گاه تلاش می‌کنند پنهان کنند و بعضی وقت‌ها هم جور دیگری نمایش‌اش می‌دهند. فارغ از آن فرصتی است برای...
+ ادامه

ترانه‌های محلی

بعد از «ترانه‌های قدیمی» و «در روزهای آخر اسفند»، و حالا بعد از دیدن «ترانه‌های محلی» محمد رحمانیان دیگر می‌شود گفت که آقای کارگردان خوب می‌داند که با فرمول تازه‌اش چه‌ کند. یک جور تئاتر تجاری خوش ساخت و خوش آب و رنگ که تاثیرگذار است و نیم‌نگاهی هم...
+ ادامه

رونوشت به خودم، و همه‌ی رفقای داستان‌نویس‌

قرار گرفتن در صف جلوی ادبیات کار آسانی نیست. تا در این صف قرار بگیری همه تو را هل می‌دهند، عقبت می‌اندازند تا جلو نروی، اما وقتی در صف جلو قرار گرفتی همه به تو تعارف می‌کنند، همه همدیگر را خبر می‌کنند. یک نمونه بگویم. «فرج سرکوهی» از کتاب...
+ ادامه

هیولاخوانی

بله، هیولا‌خوانی کار تر و تمیزی است، با طراحی صحنه و نورپردازی خوب و متنی متوسط. متنی که دست روی جای دردناکی گذاشته، اما از یک‌جایی به بعد می‌افتد در دام انتقام و عقده‌گشایی و شعارهای گل‌درشت. مهم‌ترین مساله‌ی من با نمایش یعقوبی اما چیز دیگری است؛ وقتی در...
+ ادامه

متشکریم آقای کیروش

آدم‌های عجیبی هستیم؛ عادت کرده‌ایم به تحقیر شدن و پشت بندش مرثیه‌خوانی و دنبال مقصر گشتن، فرقی هم نمی‌کند کجا؛ توی خیابان و مدرسه، وقت رانندگی یا با هزار و یک بهانه‌ی دیگر. شاید برای همین است که وقتی یکی پیدا می‌شود و در فوتبالی که سال‌هاست ساختار دفاعی‌اش...
+ ادامه

وقت خوب مصائب

روزگار بهتری داشتیم؛ جنگ بود، صف و کوپن بود، کوچه‌ها یکی یکی سیاه‌پوش و حجله‌دار می‌شدند، مادرها یکی یکی داغ‌دار، اما حال‌مان انگار بهتر از این روزها بود؛ راحت‌تر و بیش‌تر می‌خندیدیم. با صبح جمعه با شما یا به کفش‌های میرزا نوروز. می‌گفتند از خساست‌اش است که دل از...
+ ادامه

برای کلاه آهنی ها

تماشاخانه مشایخی بزرگ نیست، ظرفیت اش شاید به پنجاه نفر هم نرسد، اجرای «برای کلاه آهنی ها» هم فقط تا چند روز دیگر ادامه دارد؛ پس اگر نمی خواهید یکی از ضد جنگ های خوب این چند سال از کف تان برود، بجنبید، لطفاً!...
+ ادامه

پریما دبل شعور

مردم تالار وحدت را پر کرده‌اند، رهبر ارکستر روی سن می‌آید و آماده‌ می‌شود؛ درست پیش از آغاز اجرا، آقایی توی یکی از بالکن‌ها، بستنی پریما دبل چاکلت‌اش را گاز می‌زند. صدا توی تالار می‌پیچد. رهبر ارکستر به مرد نگاه می‌کند می‌گوید: «پریما دبل چاکلت». مرد از صندلی‌اش بلند...
+ ادامه

خوشبختی

اساسی‌ترین آرزوی انسان ضعیف پایان گرفتن جنگی است که در وجودش برپاست و عین وجود اوست. خوشبختی در نظرش، درست مثل یک داروی آرامبخش و شیوه‌ی تفکر آرامبخش در اساس چیزی نیست جز آسودگی و بی دردسری و سیراب‌شدگی، و آن یگانگی واقعی با خویش... اما اگر ناهمسازی و...
+ ادامه

این روزها

یک جوری شده، نه به تعریف و تمجیدها از یک کتاب می‌شود اعتماد کرد، نه به فحش‌هایی که به آن می‌دهند؛ بس که همه چیز یا رنگ نان قرض دادن گرفته یا بوی بخل و حسد و دشمنی. حالا، چه می‌شود کرد؟...
+ ادامه

منع خشونت علیه...؟

خشونت، جنسیت نمی‌شناسد؛ هیچ ظلم تاریخی و ریشه‌داری هم نمی‌تواند و نباید توجیه‌اش کند. کتک زدن، فحاشی، تحمیل نظر خود، فریاد زدن، شک داشتن به دیگری، آزار دادن و...همه مصداق خشونت‌اند و مذموم؛ ربطی هم به جنسیت یا ضعیف و قوی بودن طرف‌های درگیر ندارند. اگر این را یاد...
+ ادامه

چیزهایی هست که نمی‌دانی

شماره 63 هفته‌نامه‌ی آسمان پرونده‌‌ی تقریباً مفصل و جامعی دارد درباره‌ی حذف ممیزی پیش از چاپ، نامه‌ی معروف این روزها و حاشیه‌هایش؛ با یادداشت‌هایی از مهدی یزدانی‌خرم، علیرضا غلامی، یوسف انصاری، علی اصغر سیدآبادی، شهریار عباسی، اصغر نوری و من. خوبی این یادداشت‌ها هم این است که همه، خیلی صریح...
+ ادامه

قهرمان‌ها به خانه نمی‌رسند

بهانه‌ی این چند خط، این یادداشت محمدحسن شهسواری است. یک. فروردین هشتاد و هشت، من به خاطر بخش‌هایی از مجموعه داستان تازه منتشر شده‌ام، به دادسرای کارکنان دولت احضار شدم. شاکی یک خودروساز دولتی بود که یکی از تولیدات‌اش در یکی از داستان‌های من آتش می‌گرفت. اوایل اسفند هشتاد...
+ ادامه

پل چوبی

این پاراگراف را اسفند نود، وسط ستون هفتگی‌ام در روزنامه‌ی اعتماد، درباره‌ی «پل چوبی» نوشته بودم. فکر کردم شاید بازنشرش، حالا که فیلم خسرو نقیبی و مهدی کرم‌پور اکران شده، بد نباشد. به خسرو تبریک می‌گویم و امیدوارم روزهای بهتری در انتظار او و سینمای ایران باشند. دروغ چرا،...
+ ادامه

شمایل لرزان یک ابرقهرمان

بازگشت قهرمان؛ این همان چیزی است که اولین ماتریکس برادران واچوفسکی از نئو برای‌مان می‌سازد؛ یک ابرقهرمان شکست‌ناپذیر کلاسیک که قرار است منجی باشد برای آدم‌ها و با معجزه‌اش آن‌ها را از مصیبت ماشین‌ها و دنیای جعلی و ساختگی ماتریکس نجات دهد. ماتریکس دوم اما خیلی زود به یادمان...
+ ادامه

گذشته

«گذشته»، برای آن‌هایی که سینمای فرهادی را دنبال کرده‌اند، فیلم غافلگیرکننده‌ای نیست؛ یک فیلم معمولی، با چند سکانس درخشان و ریتمی که گاه ملال آور می‌شود. به گمانم اصغر فرهادی، بعد از این، باید در فکر ساختن و روایت جهان دیگری باشد....
+ ادامه

اینجا تهران است

قرارمان این بود - هست - که برای رسیدن به یک رابطه‌ی برابر تلاش کنیم؛ رابطه‌ای که چندان شبیه رابطه‌های دیگر نباشد. قرار نبود - نیست - یکی پول بیاورد و خرجی بدهد و دیگری بپزد و بشوید. توی فکر یک توافق شناور بودیم - هستیم - یک چیزی...
+ ادامه

...

نابرابری، کمر رابطه را می‌شکند؛ حالا می‌خواهد ریشه در قوانین ناعادلانه‌ی جامعه داشته باشد، در عادت‌های هر روزه یا در دوست داشتن و نشان دادن‌اش. رابطه‌های صفر و یکی دیر یا زود تمام می‌شوند؛ این قانون دنیای صفرها و یک‌هاست. هیچ یکی برای همیشه یک نمی‌ماند....
+ ادامه

کشتار با اره برقی در بلوار فردوس

کتاب‌ها و کتابخانه‌ی شخصی برای خیلی‌ها مفهومی ندارد؛ آدم‌های زیادی هستند که عشق به کتاب را مسخره و بی‌معنی می‌دانند. وقتی می‌گویم «آدم‌های زیادی» منظورم اتفاقا مردم کوچه و بازار نیست، از کتاب‌خوان‌هایی حرف می‌زنم که برایشان مهم نیست هر کتاب چه جایگاهی در ذهن خریدارش دارد و کی...
+ ادامه

خیال‌بافی‌های وقت سفر

توی جاده‌ی سرچشمه به کرمان، پل کوچکی هست به نام پل عباس معروفی؛ راه‌دار شهید عباس معروفی. نمی‌دانم چند سال باید بگذرد که دشمنی بعضی از آدم‌های سیاسی با ادبیات و اهل‌اش جای‌اش را به صلح بدهد و یک جایی، یک گوشه‌ای از این کشور، خیابانی داشته باشیم به...
+ ادامه

دیوار چهارم

هنر کُشنده است... «امیررضا کوهستانی»...
+ ادامه

بختک

اما که چی؟ وقتی آدم پانزده سال همه‌اش خواب باشد و همه‌اش فکر کند باید برود، باید بپرسد و نتواند حتی قدم از قدم بردارد، نتواند حتی اصغرش را صدا کند، من چه کار می‌توانم بکنم؟ چه کار می‌شود کرد وقتی آن‌طور نشسته است روی لبه‌ی سرد و سنگی...
+ ادامه

و این حکایت گورکنی‌ست
که صدای کلنگی را مدام
از سمت چپ سینه‌اش می‌شنود

توی اتاقم کتاب‌خانه‌ی کوچکی دارم، مخصوص کتاب‌ها و فیلم‌ها و سریال‌های محبوبم؛ آن‌هایی که همیشه باید دم دست باشند و در دسترس. از سریال‌های «فرندز»، «کلیفورنیکیشن» و «گریز آناتومی» تا « سفر به انتهای شب» سلین، «شب مادر» ونه‌گات، «روح پراگ» کلیما، «سمفونی مردگان» معروفی، مجموعه اشعار شاملو، دیوان...
+ ادامه

پنجاه و دو درصد محمد یعقوبی

33 درصد نیل سایمون را ببینید؛ فارغ از پایان بندی ناامیدکننده اش کار بدی نیست در کل. آن پانزده درصد باقیمانده را هم بگذارید به حساب همان پایان بندی بد، که نه کار نیل سایمون است و نه از جنس نمایشنامه های محمد یعقوبی....
+ ادامه

یک توضیح

خبرگزاری مهر لطف کرده و خبر سیزدهمین نشست ادبی هفت اقلیم را منتشر کرده است. دستشان درد نکند، همین که به این جلسات توجه می کنند، عالی است و یک دنیا ارزش دارد؛ اشکال کار فقط اینجاست که ظاهرا دوستان حرف های یک نفر دیگر و در یک جلسه...
+ ادامه

غلط ننویسیم

یک وقت‌هایی آدم چیزهایی را نمی‌داند، حواس‌اش نیست یا آن‌قدر سرگرم جزییات - به نظر خودش - مهم‌تری است که از بعضی چیزها غافل می‌شود؛ این‌طور وقت‌ها یکی باید پیدا شود و به آدم بگوید که فلانی، «دهانت بو می‌دهد»، «بوی عرقت دارد خفه‌مان می‌کند»، «تند و توهین‌آمیز حرف...
+ ادامه

یکی این پایین تو را دوست دارد

سه‌شنبه‌ی پیش، من هم یکی از صدهزارنفری بودم که بعد از بازی ایران و قطر، دست از پا درازتر از ورزشگاه آزادی به خانه برگشتند. هفت سال از آخرین باری که به ورزشگاه آزادی رفته بودم گذشته بود و حالا تب جام ملت‌های اروپا و این خیال خام که...
+ ادامه

می‌باشد غلط نمی‌باشد!

به این فکر می‌کنم که اگر حضرت سعدی هم ویراستار داشت، چه اتفاقی برای غزلیات‌اش می‌افتاد؟ جز به دیدار توام دیده نمی‌باشد باز گویی از مهر تو با هر که جهانم کینیست ----- مجال خواب نمی‌باشدم ز دست خیال در سرای نشاید بر آشنایان بست ----- و گر چنان...
+ ادامه

در شان خانم‌ها نیست که با آقایان چه کار کنند؟

لطفا جای خالی را با کلمه مناسب پر کنید: - سردار بهمن کارگر، معاون اجتماعی ناجا، در حاشیه مراسم افتتاح باشگاه خبرنگاران پلیس و انجمن سینمای پلیس گفت: «به هرحال اختلاط زن و مرد مورد تایید ما نیست. .......... هیجانی است. مردم در هنگام .......... حواسشان جمع نیست. مردان...
+ ادامه

یک هفته به من فلوکستین می‌دی؟

ریموند کارور یک جایی گفته بود که «هیچ داستانی از آسمان نمی‌آید»، خودمانی‌اش لابد می‌شود این‌که هیچ الهامی در کار نیست، هر داستانی ریشه در یک اتفاق دارد، یا ریشه در یک جمله یا کلمه حتی؛ آخرش حتما ترکیبی خواهد بود از تخیل و تجربه و خوانده‌ها و شنیده‌ها،...
+ ادامه

Two Soldiers
دو سرباز
یا، بیا درباره‌ی طعم‌اش حرف بزنیم...

But every night me and Pete would go down to Old Man Killegrew's and stand outside his parlor window in the cold and listen to his radio; then we would come back home and lay in the bed and Pete would tell me what it was. That is, he...
+ ادامه

گفته‌ها
چند نکته‌ی خودمانی درباره‌ی نشرِ اُفق، انتشاراتِ چشمه، عامه‌پسندهای مُهوع و...

نویسنده‌ی مهمان: مهدی یزدانی‌خُرم اول روزگارِ پر سوء‌تفاهمی شده؛ روزگاری که یا باید دیگران را بر خود بدانیم یا با خود و شاید به‌همین دلیل باشد که این کلمات را قلمی می‌کنم مگر روشن‌گرِ دو سه دغدغه‌ای باشد که این روزها دور و بَرَم هستند و بدم نمی‌آید با...
+ ادامه

در ستایش دروغ، نشر چشمه، نشر افق، روزنامه شرق و چیزهای دیگر

یک) یادم نیست در هفته‌نامه‌ی شهروند امروز بود یا مجله‌ای دیگر، پرونده‌ای جمع شده بود درباره‌ی دروغ؛ یک طرف ماجرا نظرات فقهایی که بر حرام مطلق بودن دروغ اصرار داشتند منتشر شده بود و طرف دیگر، دیدگاهی که معتقد بود در شرایطی خاص، با در نظر گرفتن منافع یک...
+ ادامه

یک خبر + توضیح نشر افق

ظاهرا روز گذشته مسئولان نشر افق تصمیم گرفته‌اند تا اطلاع ثانوی از نویسندگانی که به طور مستمر با نشر چشمه کار کرده‌اند یا کتاب اولشان در نشر چشمه منتشر شده، کاری منتشر نکنند. این خبر را شب گذشته امیرحسین خورشیدفر، کارشناس محترم نشر افق، در ای-میلی برای من و...
+ ادامه

سنگر و قمقمه‌های خالی (آخرین شماره)
ماهی سیاه کوچولو

این آخرین یادداشت ستون سنگر و قمقمه های خالی است. قرار بود این یادداشت امروز، نهم اردیبشهت نود و یک، در صفحه آخر روزنامه اعتماد منتشر شود. یادداشت منتشر شد، اما با جرح و تعدیل بی قاعده و غیر منطقی. به خاطر حساس بودن موضوع، این یادداشت یک بار...
+ ادامه

سنگر و قمقمه‌های خالی (ده)
شب‌گرد

- نثار روح مرحومه مغفوره، رحم الله من یقراء فاتحه مع الصلوات... پیرمردی که کنارم نشسته، چایش را یک ضرب سر می‌کشد و مثل خروس بی‌محل، صدای عبدالباسط را قطع می‌کند. نمی‌شناسم‌اش. مراسم ترحیم همیشه پر است از آدم‌های غریبه؛ آدم‌هایی که مثل مادرمرده‌ها اشک می‌ریزند، گرم در آغوشت...
+ ادامه

سنگر و قمقمه‌های خالی (نه)
چند روایت معتبر درباره‌ی این مردم نازنین

یک) چند ماه پیش، هنگام بازدید از پروژه ساخت یک کارخانه‌ی سیمان در شرق کشور و بررسی روند پیشرفت پروژه، به یکی از سیلوهای بتنی ناتمام کارگاه رسیدیم. اجرای دیوارهای بتنی سنتی این سیلو را بعد از کش و قوس‌ها و درگیری‌های فراوان، سپرده بودند به یک پیمانکار محلی....
+ ادامه

زندگی خصوصی

اگر داستانی نوشته‌اید و دوست دارید نظر یک نفر را درباره‌اش بدانید، ساده‌ترین راه‌اش این است که به طرف‌تان ای-میل بزنید و از او بپرسید که آیا می‌توانید داستان‌تان را برایش بفرستید یا نه. ممکن است طرف به هر دلیل، مثلا برخورد بد آدم‌های قبل از شما، یا حاشیه‌هایی...
+ ادامه

سنگر و قمقمه‌های خالی (هشت)
خانه روشنان

می‌گویند بهاریه بنویس، یک بهاریه که ربطی هم به ادبیات داشته باشد. گوش هم نمی‌کنند که بهاریه نوشتن، حال و حوصله می‌خواهد، که نسل ما اگر دلش با چیزی نباشد، زیر بارش نمی‌رود. بالاخره بعضی‌ها از زیر «شنل» گوگول درآمده‌اند، بعضی‌ها از «تاریک‌خانه‌»ی هدایت؛ داستان نسل ما اما فرق...
+ ادامه

خوابگرد

نترس...نترس...نترس مادر...من اینجام... مامان بزرگ توی گوشم می‌خواند. تمام روز را گریه کرده بودم. مامان و بابا برگشته بودند تهران. باید بر می‌گشتند، مثل همیشه که چهارشنبه شب می‌آمدند و جمعه غروب برمی‌گشتند. باید می‌رفتند سر کار. این‌بار اما فرق می‌کرد. موشک خورده بود نزدیک خانه‌مان. دختر آقای شفقی...
+ ادامه

سنگر و قمقمه‌های خالی (پنج)
تنهایی بدون لهجه

هر روز به مردن فکر می‌کنم/ به مریضی، قحطی/ خشونت، تروریسم، جنگ/ به آخرالزمان و همین کمک می‌کند/ به هیچی فکر نکنم. «راجر مگاف- تو مشغول مردن‌ات بودی- ترجمه‌ی محمدرضا فرزاد- حرفه هنرمند» سه روز از سفرمان مانده بود؛ نشسته بودیم توی رستوران آلمانی نزدیک هتل و منتظر بودیم...
+ ادامه

و جز آن، باد هواست

به‌نام خدا سخن از یک نسل، تنها سخن از مجموعه‌ای از آثار منتشر شده در بازه‌ای از زمان نیست. سخن از ساختاری تعاملی میان اندیشه‌های یک جمع است. سخن از گفت‌وگو و افزودن به داشته‌های جمعی‌ست. تنها چیزی که همه‌ی ما را تا به امروز به این اندک دست‌آوردمان...
+ ادامه

ما نویسنده هستیم؟

این یادداشت قرار بود امروز، بیست و نهم بهمن ماه، در صفحه‌ی آخر روزنامه اعتماد و در ستون «سنگر و قمقمه‌های خالی» منتشر شود؛ اما خب، به تشخیص مدیر مسئول محترم روزنامه، جناب آقای حضرتی، کل یادداشت‌ حذف شد. ----------------------------------- وقتی به این چند کلمه‌‌ فکر می‌کنم، به عنوان...
+ ادامه

بیا درباره‌اش حرف بزنیم

من آدم خاطره بازی هستم. گاهی به سرم می‌زند و می‌روم سراغ ای-میل‌های قدیمی، یکی یکی می‌خوانم‌شان و گم می‌شوم در روزهایی که تمام شده‌اند؛ بعضی وقت‌ها یادداشت‌ها و خط‌خطی‌های اول کتاب‌های کتاب‌خانه‌ام را بیش‌تر از خود کتاب‌ها دوست دارم و عاشق زیر و رو کردن عکس‌های قدیمی‌ام. شاید...
+ ادامه

حالا هی بگو چرا تو فلان تعزیه سرباز انگلیسی بوده

یک معلم دینی داشتیم تو دبیرستان، می‌گفت انگلیسی‌ها برای این می‌گویند عدد سیزده نحس است که حضرت علی سیزدهم رجب به دنیا آمده. این‌ها همه نقشه است برای ضعیف کردن ایمان ما....
+ ادامه

ساعت فراموشی

رضا یزدانی و گروه‌اش حالا در آلبوم «ساعت فراموشی» به مرزهای راک ایرانی خوب نزدیک شده‌اند؛ ترانه‌های قابل قبول، تنظیم‌های گاه درخشان و یکی دو عاشقانه‌‌ی ناب و خاص رضا یزدانی، از جدیدترین آلبوم رضا یزدانی، مجموعه‌ای دوست‌داشتنی ساخته‌اند. «ساعت فراموشی» را بخرید و به دیگران هم پیشنهادش کنید...
+ ادامه

زندگی جای دیگری است

توی سرم پر است از ماجرا، تصویر و رنگ. به هند بروید، اگر دنبال ماجرایید، اگر از قدم زدن در خیابان‌های شلوغ و شنیدن داستان آدم‌های آرام و مهربان لذت می‌برید و اگر می‌خواهید چیزهایی را تجربه کنید که در هیچ سفر دیگری تکرار نمی‌شوند. عکس: قلعه‌ی آمر- جیپور....
+ ادامه

مرگ‌بازی چهارم

- یادداشت کوتاه اما سراسر لطف فرشته نوبخت به بهانه‌ی چاپ چهارم کتاب. - سایت نشر چشمه....
+ ادامه

شهروند دیروز، شهروند امروز

چند روزی است که حرف از انتشار دوباره‌ی (؟) هفته‌نامه‌ی «شهروند امروز» است؛ آن‌گونه که گفته‌اند و نوشته‌اند و جار زده‌اند، این بار بدون محمد قوچانی و به سردبیری رضا خجسته رحیمی. چیزی که این وسط - به گمان من، آگاهانه - نادیده گرفته می‌شود اما، این است که...
+ ادامه

ادبیات ما

فکر می‌کنم هیچ‌چیز مثل این عکس نمی‌تواند اتفاقی را که در ادبیات ما افتاده است نشان دهد؛ داستان آدم‌هایی که گرچه ممکن است گاهی، به بهانه‌ای و در ظاهر، زیر یک سقف جمع شوند، اما انگار خارج از حلقه‌ی خودشان نه کسی را می‌بینند و نه صدایی را می‌شوند....
+ ادامه

خاطرات خیس!

من مهدکودک می‌رفتم، مثل همه‌ی بچه‌هایی که پدر و مادرهایشان کار می‌کردند و دلشان هم نمی‌خواست که بچه‌هایشان زیر دست مادربزرگ‌ها بزرگ شوند. از آن روزها اما - از سال‌های 64/65 - چیز زیادی یادم نمانده، جز یک دعوای خیلی خیلی جدی با پسر یکی از معلم‌های مهد (...
+ ادامه

مردی برای تمام فصول

چند روزی است که بحث بر سر روزنامه‌ی تازه تاسیسی که گفته می‌شود وابسته به آقای رحیم‌مشایی و هم‌فکران اوست بالا گرفته. من کاری به دعوایی که راه افتاده و استدلال دو طرف دعوا ندارم؛ دروغ چرا، با این نگاهی که همه چیز را سیاسی می‌داند و این روزها...
+ ادامه

گوست داگ

طریقت سامورایی استوار بر مرگ است. آن‌گاه که باید بین مرگ و زندگی یکی را انتخاب کنی، بی‌درنگ مرگ را برگزین. دشوار نیست؛ مصمم باش و پیش رو. این‌که بگوییم مردن بدون رسیدن به هدف خود مرگی بی‌ارزش است راهی است سبکسرانه برای پیچیده کردن موضوع. آن هنگام که...
+ ادامه

Grey's Anatomy

At the end of the day, when it comes down to it, all we really want is to be close to somebody. So this thing, where we all keep our distance and pretend not to care about each other, is usually a load of bull. So we pick and...
+ ادامه

بیا درباره‌ی طعم‌اش حرف بزنیم

میان کتاب‌هایی که در سال 1388 منتشر شده‌اند، رمان و مجموعه داستان خوب و خواندنی کم نیست؛ اما وقتی قرار باشد از «محبوبیت»، «لذت» و «شور و شوق و هیجان» حرف بزنیم، خب باید بگویم که گزینه‌های زیادی باقی نمی‌مانند. کتاب‌های محبوب من به ترتیب، رمان «شب ممکن» محمد...
+ ادامه

گاهی به آسمان نگاه کن

«آسمان» هفته‌نامه‌ی خوبی نیست، یا بهتر است بگویم بعد از دوشماره، هنوز مجله‌ی خوبی نشده است؛ نامنظم منتشر می‌شود، بعضی صفحات‌اش را پیش از این در مجلات دیگر دیده‌ایم (رونوشت به پوریا عالمی و بزرگمهر حسین‌پور) و از همه مهم‌تر این‌که سرگردان است ظاهرا و هنوز نمی‌داند که قرار...
+ ادامه

شب به‌خير و موفق باشيد

نمی‌دانم تا امروز وقت کرده‌اید و حوصله داشته‌اید نگاهی به جزوه‌ی «زمزمه‌های رنگی»، که ظاهرا اولین محصول «اندیشکده راه‌بردی جنگ نرم» است و چند روزی ست در فضای مجازی منتشر شده و آدم‌های حقیقی را نشانه گرفته، بیندازید یا نه؛ یک «کار تحقیقاتی» که خلاصه‌اش در ظاهر چیزی جز...
+ ادامه

حاشیه‌ها متن را خورده‌اند

برای حسن محمودی... 21 اسفند سال گذشته و ساعتی قبل از انتشار نام برندگان نهمین دوره‌ی جایزه‌ی گلشیری، دوست نازنینی زنگ زد و خبر داد که داوران دوره‌ی نهم، «مرگ‌بازی‌»‌ من و «آویشن قشنگ نیست» حامد اسماعیلیون را برنده‌ی مشترک عنوان بهترین مجموعه داستان اول سال 1387 معرفی کرده‌اند....
+ ادامه

اتاق یخ‌زده

از بعضی ملودی‌ها و ریتم‌های آشنا و از «پیکان» که بگذریم، «ساعت 25 شب» نه - آن‌طور که بر پوسترها و استندهای این آلبوم نوشته شده - «یک اتفاق تازه» که یک اتفاق خوب، دوست‌داشتنی و کم‌نظیر در موسیقی بعد از انقلاب است؛ ترکیب رضا یزدانی، چند ترانه‌‌ی جان‌دار،...
+ ادامه

هیچ‌کس مثل تو مال این‌جا نیست

آدم دائم حس می‌کند توی این دنیا تنهاست و بقیه با هم لیلی و مجنون‌اند، اما واقعا این‌طور نیست. عموما آدم‌ها خیلی همدیگر را دوست ندارند. در مورد دوستان هم همین‌طور است. گاهی وقت‌ها توی رختخواب دراز می‌کشم و سعی می‌کنم بفهمم واقعا کدام دوستانم برایم اهمیت دارند و...
+ ادامه

«آقا»ی ما گلشیری است!

گپ و گفت دوستانه‌ی من و سینا حشمدار درباره‌ی مرگ‌بازی، روزنامه‌نگاری، نویسندگان جوان و تیم ملی فوتبال آرژانتین (!) در دومین شماره‌ی مجله‌ی اینترنتی ادبیات ما منتشر شده است. بچه‌های ادبیات ما جز انتشار نقد کتاب، داستان و شعر، امکان دانلود مجلات گردون را هم فراهم کرده‌اند. شعار غریب...
+ ادامه

نامه‌ی 86 نویسنده و روزنامه‌نگار فرهنگی به دادستان تهران درباره‌ی وضعیت جواد ماه‌زاده

به نام خداوند بخشنده مهربان جناب آقای جعفری دولت‌آبادی دادستان محترم تهران با سلام و احترام به استحضار می‌رساند، آقای جواد ماه‌زاده، منتقد ادبی و نویسنده جوان کشورمان که از 29 مهرماه سال گذشته و در پی حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری بازداشت شده است، علی‌رغم صدور حکم...
+ ادامه

روشنانیم ما

ای کور ِ نی‌زن آیا موج از آن همه راه که به دریا برد از آن همه سرود پیامی آورد جز تخته‌پاره‌ای که به شن‌ها نشسته تلخ؟ و نی‌زن با نغمه‌های نای‌اش می‌خواند: - «آه ای الهه‌ی دریا برگرد!» بخشی از شعر «آینه»ی هوشنگ گلشیری- مجله‌ی خوشه، شماره‌ی 49،...
+ ادامه

خداحافظ تا نمی‌دانم چه‌وقت...

دیشب شانس آن را داشتم که مهمان خانم کیخایی و گروه‌شان در نمایش «یک دقیقه سکوت» باشم؛ خانم کیخایی لطف کرده و تعدادی از بلیت‌های هر شب اجرای‌شان را برای اهل ادبیات کنار گذاشته بودند؛ یکی از این بلیت‌ها هم سهم دیشب من شد. قبلا هم گفته‌ام، من منتقد...
+ ادامه

در حاشیه‌ی این روزها

«عنصر معنوی جرم» اصطلاحی است رایج میان وکلا و قضات و ترکیبی متداول در جلسات بازپرسی و دادرسی؛ اصلی که بی‌ارتباط با «نیت» و «قصد» متهم نیست و آن‌ها که در پی «قضاوت»‌اند پیش از صدور حکم آن را نیز بررسی می‌کنند. عنصر معنوی جرم همان چیزی است که...
+ ادامه

نمایشگاه بیست و سوم

نمی‌دانم اشکال از تهویه‌ی شبستان اصلی مصلا است یا آن‌چه بعضی‌ها می‌خورند و می‌پوشند، اما هرچه هست، میزان آلاینده‌های هوای نمایشگاه بیست‌وسوم بسیار بالاتر از حد مجاز است و پیشنهاد می‌کنم بیماران قلبی و کودکان از حضور در نمایشگاه - خاصه در ساعت‌های پر رفت و آمد - خودداری...
+ ادامه

اعشاری‌های وبلاگستان متحد شوید

چند روزی بود که می‌خواستم درباره‌ی ماجرای معرفی «محبوب‌ترین» کتاب داستانی سال به انتخاب «گروهی» از وبلاگ‌نویسان چیزی بنویسم، اما هربار پشیمان می‌شدم. اشکال کار اینجا بود که وقتی می‌بینی حال و هوای وبلاگستان عجیب «صفر و یکی» شده، محافظه‌کاری‌ات گل می‌کند و فکر می‌کنی که طبیعی است در...
+ ادامه

جایزه‌ی نهم

مراسم پایانی نهمین دوره‌ی جایزه‌ی هوشنگ گلشیری سرانجام بعدازظهر امروز برگزار شد و من شانس آن را داشتم که لوح تقدیر و تندیس بنیاد گلشیری را از نویسنده‌ی خوش‌کلام و دوست‌داشتنی، علی‌اشرف درویشیان، بگیرم؛ آقای درویشیان گفت:«امیدوارم به سرنوشت من دچار نشوید»... متن لوح تقدیر این‌گونه است: داستان‌نویس گرامی...
+ ادامه

مرد خندان

فردا عروسی صفحات ادبی روزنامه‌هاست، از پنج‌شنبه وقت داشته‌اند چرندیات‌شان را بنویسند؛ ستون‌ها و باکس‌های کلیشه‌ای پای اسم‌های بزرگ ردیف می‌شوند تا مخاطب بفهمد که آقای سلینجر آدم بزرگی بوده است. یکی از هولدن خواهد نوشت، یک نفر صفحه‌اش را با اسم و تاریخ انتشار کتاب‌های سلینجر پر می‌کند،...
+ ادامه

که رفت عمر و هنوزم دماغ پر زهواست

نمی‌دانم از بی‌کاری است یا بیماری، نشسته‌ام به مرور این دو سال و بخشی از آن‌چه بر ادبیات و اهلش گذشته است. نام‌های پای این نامه را می‌شمارم و بعد فکر می‌کنم به فاصله‌ی میان بیست‌وشش و شصت‌وهشت، به فاصله‌ی میان بیست‌وشش و پنجاه و به فاصله‌ی میان بیست‌وشش...
+ ادامه

فعلا عنوان ندارد

فرض کنید وبلاگ‌نویس هستید، از آن‌ها که با نام حقیقی -و نه نام مستعار- می‌نویسند، ممکن است سابقه روزنامه‌نگاری یا... هم داشته باشید، به فرهنگ وهنر علاقه دارید و یادداشت‌های وبلاگتان هم یا به این حوزه‌ها مربوط می‌شوند یا [...]ناله‌های بی‌پایان روزانه‌تان هستند، البته طبیعی است از آنجا که نسبتی...
+ ادامه

که از سوال ملولیم و از جواب خجل

سال تمام شد اما تکلیف جایزه‌ی منتقدان و نویسندگان مطبوعاتی هنوز مشخص نشده است، خدا را شکر توی وبلاگستان هم کسی پی ماجرا را نمی‌گیرد؛ جان عزیزتان اگر خبری- چیزی دارید به ما هم بگویید سرکار نمانیم! - عنوان از حافظ است....
+ ادامه

درباره‌ی دروغ

در اسلام دروغ مصلحت‌آمیز مجاز دانسته شده است. مثلا اگر كسی بخواهد به ناحق فرد بی‌گناهی را به قتل برساند و آن فرد در جایی مخفی شده باشد كه شما از آن اطلاع دارید، در این صورت می‌توانید آن را انكار كنید و به دروغ بگویید كه من از...
+ ادامه

یکی این پایین تو را دوست دارد

بالاخره منتشر شد، چاپ دوم مرگ‌بازی......
+ ادامه

فعلا شرح ندارد!

خودکشی مرد آلمانی ۱۶ قربانی گرفت اقدام به خودكشی مرد آلمانی موجب مرگ همسایه اش شد. گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی پلیس به نقل از خبرگزاری «رویتر» حاکی است، یک مرد 58 ساله آلمانی با اقدام به خودكشی با استفاده از گاز موجب انفجار و مرگ یكی از همسایگانش و زخمی‌شدن 15...
+ ادامه

دست تاریک، دست روشن

نمی‌فهمم، چرا وقتی نویسنده، شاعر یا روزنامه‌نگاری با صداوسیما یا روزنامه‌های وابسته و نزدیک به دولت همکاری می‌کند، یا جایزه‌ و بورسیه‌ای دولتی را می‌پذیرد، می‌شود هنرمند دولتی و وابسته و مجیزگو، اما همکاری با رادیوها و رسانه‌های دیگر کشورها، پذیرفتن اصول حرفه‌ای آنها و استفاده از فرصت‌های مطالعاتی و...
+ ادامه

بزرگراه‌های تنهایی

«یه شاخه نیلوفر» برای من که امیدوار بودم ترانه‌ها و ملودی‌های اولین آلبوم رسمی و مجاز محسن چاووشی جنس دیگری داشته باشند، «آلبوم» دوست داشتنی‌ای نیست، انتظار چیزی جز این را می‌کشیدم و از تکرار این همه آه و ناله و اصرار بر این سبک اجرا هم سر در...
+ ادامه

در حاشیه‌ی آدمی به اسم فرهاد جعفری!

شما می‌توانید باور نکنید، شاید هم حق داشته باشید، اما آن آدمی که من چهار ساعت و نیم پای حرفش نشستم و در یکی از کافی‌شاپ‌های مشهد پا‌به‌پایش گفتم و شنیدم، نه‌ خودشیفته بود و نه غیرقابل تحمل. البته بعضی «ظرافت‌های» مشهدی‌ها را دارد و در بعضی چیزها هم اختلاف...
+ ادامه

و خداوند همه‌ی ریاکاران را به راه راست هدایت کناد!

نوشتن کسب و کار من نیست، سرنوشت من است. خوب می‌دانم که چه‌ کم دارم و کجای دنیا ایستاده‌ام و برای کوچک نماندن باید از کجا بگذرم. دنبال مدعی و «شاخ» نباشید اینجا، پیدا نمی‌کنید! لذتی اگر هست برای منِ تازه‌ از راه رسیده، از همین نوشتن مدام و لگد...
+ ادامه

همین‌جوری! (اپیزود سوم)

۱. من بوم از شماها بیش‌تره. ( من حس بویایی‌ام از شما قویتره) ۲. امروز غذا ندارم، مجبورم یک کمپوت عدس بخرم. ۳. این مهر بوی تبرک می‌ده. (بوی تربت...) ۴. گردنم درد می‌کنه، امشب حتما باید برم حموم و آب جوش تگری بگیرم روش. ۵. پوست شیرینی رو دور...
+ ادامه

با خودت چه کار کردی مرد...

خسرو شکیبایی مرد، تمام شد، دیگر نیست. خودمان را گول می‌زنیم که چه؟ آخر چرا هیچ‌کس نمی‌فهمد که خاطره‌‌ی آدم‌ها به هیچ‌کاری نمی‌آید، که این خاطرات لعنتی کپی برابر اصل نمی‌شوند، جای خالی آدم‌ها را پر نمی‌کنند، حرف نمی‌زنند، گریه نمی‌کنند، از پله‌های سن خانه‌ی سینما یا تالار وحدت...
+ ادامه

وای به روزی که بگندد نمک

و باز سوال اساسی این است که اگر فیلمنامه‌نویس «مرگ تدریجی یک رویا» کسی جز علیرضا محمودی -روزنامه‌نگار خوش‌نام و همسر مینا اکبری- بود، دوستان روشنفکر، روزنامه‌نگار و وبلاگ‌نویس -که متاسفانه یا خوشبختانه میان‌شان داستان‌نویس هم زیاد است و همین چند ماه پیش از لباس زیر نویسندگان یک کار طنز...
+ ادامه

آدم بزرگ‌ها دنبال چه هستند؟

من از سیاست «آدم بزرگ»‌های روزنامه‌ی «کارگزاران» بی‌خبرم، اما با این رویه‌ای که گروه کارگری روزنامه در پیش گرفته، با این یادداشت‌ها و گزارش‌های خاص و پاسخ‌های تند و تیز( اینجا و اینجا را ببینید) به «جوابیه»‌های وزارت کار - که ادبیات‌شان بیش‌تر آدم را یاد کل‌کل‌های شفاهی و وبلاگی...
+ ادامه

تظاهرات پشت دیوارهای جان‌پناه + پی‌نوشت

اینکه آدم شهامت نداشته و ترس‌اش را بخواهد پشت کلی‌گویی‌هایی این‌چنینی پنهان کند چیز خوبی نیست؛ فایده‌ای هم ندارد، بیش‌تر به آدمی می ماند که از ترس سربازهای توی کوچه، پشت جان‌پناه بامی پنهان شده و شعار می‌دهد. آقای مصلح عزیز، اگر «کافه پیانو» را نخوانده‌اید که هیچ- این چند...
+ ادامه

یک گوشه ی پاک و پر نور

نوشتن از سیدرضا شکراللهی و خوابگردش برای من که چند سالی است او را می‌شناسم و گمان می‌کنم در این سال‌ها با او رفاقت کرده‌ام، یا دست‌کم دوست دارم این‌طور باشد، نه فقط سخت‌ که چیزی شبیه خودزنی است. اصولا آدم اگر سرش به جایی نخورده باشد و قرص‌هایش را...
+ ادامه

نیستی که دم به دم سنگی بیندازی...

همه چیز مرا به یاد او می‌اندازد اما بیش‌ترین دردم مال زمانی است که یک تکه‌هایی از کارهایش را می‌خوانم. وگرنه هرلحظه هست. حالا این‌که من شروع زندگی بدون او را داشته باشم مهم نیست. یعنی بقالی که بار اول می‌روی یا میوه‌فروشی یا خیابان‌ها که با هم رفته بودیم،...
+ ادامه

هیچ داستانی از آسمان نمی‌آید

مجموعه داستان «مرگ‌بازی» از اول آبان ۸۶ در اداره‌ی کتاب وزارت ارشاد است، اما متاسفانه پیگیری‌های من و ناشر تا امروز به نتیجه‌ای نرسیده‌ است. ظاهرا پس از بررسی‌های مقدماتی، یک ماه است که کتاب را برای صدور رای نهایی به یکی از سرگروه‌های اداره‌ی کتاب سپرده‌اند و با توجه...
+ ادامه

آمین!

نمی‌دانم چرا، اما این بالا و پایین پریدن بعضی دوستان نویسنده و روزنامه‌نگار را که می‌بینم، این اشتیاق عجیب برای رسیدن به خبری از حضور «خالد حسینی» در ایران و این ناز و غمزه‌ی کارگزار و مدیر برنامه‌های خالد حسینی و آن‌ها که قرار است در ایران میزبان آقای نویسنده...
+ ادامه

بازنگری دعوای قدیمی

سیدرضا میرکریمی آدم مهم و تاثیرگذاری است در سینمای ایران، نه فقط به این دلیل که کارگردان موفق و صاحب سبکی است و نه به خاطر فیلم‌هایش؛ در جامعه‌ای که کم پیش می‌آید مدیران فرهنگی و دولتمردان‌اش به هنرمندان اعتماد کنند، آدم‌هایی مثل میرکریمی، که آزادترند و اجازه دارند نزدیک‌تر...
+ ادامه

روزانه

اول) یک دوست نه چندان محترم رمز عبور آیدی جی-میل من را کش رفته و چند روزی به نامه‌ها سرک کشیده و ای-میل‌های جدید را هم پاک کرده است؛ اما از آنجا که آدم خیلی باهوشی نبوده، ماجرا را با یک اشتباه ساده لو داده و حالا به قول مسوولان...
+ ادامه

تهوع + پی‌نوشت

جان همان «پارتنر»‌هایتان، هر کاری دوست دارید بکنید اما دغدغه‌های پایین‌تنه‌ای و پشتک واروزدن‌های توی اتاق‌خواب و کرک و پشم جاهای دیدنی و نادیدنی‌تان را به جریان روشنفکری، حقوق زنان و مبارزه با جامعه‌‌ی مردسالار ربط ندهید که حالم را به‌هم می‌زند. خیلی ممنونم، اتاق‌خواب عالی مزدحم! پی نوشت(نوشته شده...
+ ادامه

فقط برای چند لحظه!

نشسته رو به دوربین و با بغضی تقلبی می‌گوید: «خدایا، فقط برای چند لحظه درد و رنج جانبازان شیمیایی را به ما ببخش تا ما هم از عشق‌بازی آن‌ها با تو با خبر بشویم...» تبر هم گردنش را نمی‌زند....
+ ادامه

قصه‌ی ناتمام مانده‌ها

در پاسخ به دعوت خانم ریاحی عزیز: 1. فکر می‌کنم قبلا هم چیزکی درباره‌ی «مسیح بازمصلوب» کازانتزاکیس و ارادت‌ام به این کتاب نوشته‌ام. مسیح بازمصلوب برای من یک کربلای چهار به تمام معنی است (نمی‌دانم چرا مدتی است تلویزیون گیر داده است به نمایش مستندهایی درباره‌ی جنگ، اما به هرحال...
+ ادامه

همین‌جوری! (اپیزود دوم)

خسته‌ام و گیج، خسته از این روزها و گیج از کار آدم‌هایی که شاید هیچ‌وقت نتوانم درک‌شان کنم. بدم نمی‌آمد حالا که به لطف خدا همه چیز دارد شبیه قسمت آخر سریال‌های ایرانی ویژه‌ی ماه رمضان می‌شود، چند روزی فاصله بگیرم از این همه روزمرگی و کاری به کار کسی...
+ ادامه

برای آن‌ها که خیال می‌کنند مرکز جهان‌اند

به گمانم حالا که دو سال و چند ماه از انتشار «نوشتن با دوربین» گذشته و همه‌ی آن‌هایی که باید کتاب را خوانده‌اند و درباره‌اش چیزی نوشته‌اند و سر و صدای همه‌ی آن‌هایی که به حرف‌های گلستان معترض بودند هم خوابیده است، می‌شود جور دیگری به این کتاب نگاه...
+ ادامه

چرا روشنفکر ایرانی باید گاهی بندری برقصد؟

آدم، برخلاف اساطیر یونانی، در فرهنگ و باورهای سامی گناهکار است و رانده شده و شایسته‌ی عتاب و سرزنش؛ بهشت‌اش را به یک هوس فروخته و حالا باید تا ابد -شما کلمه‌ی بهتری برای لحظه‌ای که هیچ‌کس نمی‌داند کی از راه می‌رسد سراغ دارید؟- زندانی محصول گناهش، دنیا، باشد و...
+ ادامه

گر حکم شود که مست گیرند...

دوستی من و مجتبا هنوز جوان است و سه- چهار سالش بیش‌تر نیست؛ از آن دوستی‌ها که درست یادت نیست کی و چگونه شروع شده‌اند اما تا دلت بخواهد خاطراتت را خط‌خطی کرده‌اند. در تمام این سال‌ها مجتبا، برای من که فقط یک‌بار او را دیده‌ام و بیش‌تر از خودش...
+ ادامه

سرزمین هیچ‌کس

فعلا افتاده‌ام روی دور ایران‌گردی، بد هم نیست، حداقل می‌فهمم واقعا کجا دارم زندگی می‌کنم و کسی به یادم می‌آورد که این چند نفر دور و برم همه‌ی ایران نیستند. مشهد را ندیده بودم، اما تا دلتان بخواهد از مشهدی جماعت رودست خورده بودم و آن‌ها هم به تلافی، پول‌های...
+ ادامه

کوتاه درباره‌ی نامجو، ما و گالیوریسم دهه شصتی!

آدم‌های عجیبی هستیم ما لیلی. راستش بعضی وقت‌ها خودم هم نمی‌فهمم که چه مرگمان است؛ خودمان را به کوچه‌ی علی چپ زده‌ایم، متوهم شده‌ایم یا اصلا نمی‌دانیم که چقدر «فقیر»ایم. شده‌ایم یک مشت دهه شصتیِ فقیرِ مدعی که نه درست کتاب خوانده‌ایم و نه درست فیلم دیده‌ایم و نه درست...
+ ادامه

امتحان نهایی

نمی‌دانم یادتان هست یا نه، که تحقیق و تفحص مجلس هفتم از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دوره‌ی خاتمی به کجا رسید و چه چیزها که درباره‌ی ادبیات و سینما نگفتند؛ و باز یادتان هست که واکنش گسترده و هماهنگ اهالی سینما به این گزارش چه نتیجه‌ای داشت و حرکت...
+ ادامه

شب به خیر فرمانده

به گمانم همین سال گذشته بود. وزیر ارشاد مقابل احمد نجفی نشسته بود و قرار بود به مناسبت هفته‌ی دولت از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و فعالیت‌هایش بگوید. صفار هرندی در آن برنامه تا توانست به دوربین لبخند زد، به سوال‌های معمولی و محافظه‌کارانه‌ی نجفی در کمال آرامش جواب...
+ ادامه

با شب شیشه‌ای چه کنیم؟

اتفاقی که امشب در برنامه‌ی شب شیشه‌ای افتاد، اگر نگویم بی‌نظیر، به نظرم کم نظیر بود. قبلا (در مرحوم ناتور دات خوابگرد) نوشته بودم که عبور شیشه‌ای را دوست دارم و یکی از معدود برنامه‌های تلویزیونی که به سلیقه‌ی من نزدیک است و سعی می‌کنم هرشب دنبالش کنم همین برنامه...
+ ادامه

همین‌جوری!

لابد برای شما هم پیش آمده، که مثلا یک روز به خودتان بیایید و حس کنید که زمین و زمان به صورت گروهی مشغول معاشقه با شما هستند، هیچ کس در این خراب‌شده قدر شما را نمی‌داند و به کارهای درخشانی که برای مردم‌ انجام داده‌اید توجه نمی‌کند، در تمام...
+ ادامه

یادم باشد...

گرچه می‌دانم در این ملک سنت مرضیه همان در پسله حرف زدن است، یعنی ریا. اما من چون به مخاطبان احترام می‌گذارم و فکر می‌کنم با اظهارنظر صریح امکان بده بستان فراهم خواهد آمد و چون نویسندگان را قدر می‌گذارم از ریا بیزارم، پس با اظهار نظر صریح می‌خواهم توهم...
+ ادامه

با تو حرف می‌زنم، با تو + پی‌نوشت

بعضی آدم‌ها فکر می‌کنند رفاقت بهانه‌ی خوبی است برای خود را به ندیدن و نشنیدن و نفهمیدن و خواب بودن زدن یا بهانه ای برای نوچه بودن و نوچه ماندن و دریوزگی هویت نداشته.ناتور به کسی بدهکار نیست. پدرام رضایی‌زاده اما برخلاف بعضی‌ها یادش نرفته است که از کجا و...
+ ادامه

همین‌جوری!

از قدیم گفته‌اند آب هرچه کثیف‌تر و تیره‌تر و گل‌آلود‌تر باشد، تور ماهیگیری بعضی‌ها هم سنگین‌تر می‌شود.چند روزی است به این موضوع فکر می‌کنم که چرا تعداد قابل توجهی از این به اصطلاح مدافعان حقوق زنان که خوشبختانه تعدادشان هم در فضای مجازی کم نیست، دم از تحریم انتخابات می‌زنند...
+ ادامه

اعتماد به جای شرق؟

راستش همیشه فکر می‌کردم که شورای تیتر اعتماد با تیترهای متفاوت و آن‌چنانی و گاهی عامه‌پسندش، کمی زرد می‌زند؛ در روزهای بی«شرقی» هم اعتماد ملی معمولا انتخاب اولم بود و نه اعتماد. حالا ولی یکی دو روزی است که تعدادی از بچه‌های تحریریه شرق(ظاهرا فرهنگ و هنری‌ها تعدادشان بیشتر است)...
+ ادامه

یک دختر از جان این زندگی چه می‌خواهد؟

گاهی وقت‌ها به ازدواج فکر می‌کنم و به همه‌ی چیزهایی که به دنبالش عوض می‌شوند. به مرزهایی که از بین می‌روند، به تنهایی و سکوتی که دیگر وجود ندارد و به آدم‌هایی که به خاطر ازدواج حاضرند تن به هر کاری بدهند. فکر می‌کنم به رویاهایی که ممکن است دیگر...
+ ادامه

لطفا دیگران را به اشتباه نیاندازید!

من از href="http://nikray.blogfa.com/post-145.aspx">نیک‌رای کوثر چیز زیادی نمی‌دانم. نمی‌دانم اطلاعاتش از موسیقی در چه حدی است و چقدر سعی می‌کند در وبلاگش مستند و دقیق بنویسد. به علاقه‌ی نیک‌رای کوثر به موسیقی اما نمی‌شود شک کرد، این را آرشیو وبلاگش می‌گوید و یادداشت‌هایی که نوشته است. شاید به همین دلیل است...
+ ادامه

غم نان و فاحشگی هنر

حالا که بازار دزدی و شارلاتانیسم در مطبوعات گرم گرم است و هرروز شاهد شاهکار تازه‌ای از این به ظاهر روزنامه نگاران پرمدعا هستیم که اگر پایش بیافتد خدا را هم بنده نیستند و ادعا می‌کنند که در مرکز جهان ایستاده‌اند ، حالا که بعضی‌ها آن قدر مخاطبشان را ابله...
+ ادامه

فقط چند ثانیه

شاید یادتان مانده باشد که توی آخرین قسمت تریلوژی Matrix وقتی نیو و ترینیتی می‌خواهند به شهر ماشین‌ها برسند و با هجوم محافظین شهر روبرو می‌شوند و دیگر کاری هم از نیو ساخته نیست، نیو از ترینیتی می‌خواهد که سفینه را بالا و به سمت ابرها(یادتان هست که ابرها چرا...
+ ادامه

گوسفندها و آدم‌ها

معلوم نیست این عبارت «دختر‌های مانتو‌ چین‌چینی صندل پوش» را چه کسی ساخته است؛ من اما اولین بار وقتی لیلی نیکونظر قرار بود درباره‌ی «پنهان» هانکه در وبلاگش بنویسد و به جایش گیر داد به همین مانتو چین‌چینی‌های صندل پوش، فهمیدم که ای آقا، کجای کاری، یک عبارت ساخته‌اند به...
+ ادامه

چند پیشنهاد نه‌چندان ارزان

خودم هم نمی‌دانم دیروز چه اتفاقی افتاد که سر از نمایشگاه کتاب درآوردم. احتمالا باید بگذارم به حساب جنونی که بعضی روزها یقه‌ام را می‌گیرد. قرار نیست از صف طولانی طرفداران همبرگر و سیب‌زمینی یا بچه های توی کالسکه و واکر و تراکم بیش از اندازه غرفه‌ها و آدم‌های داخلشان...
+ ادامه

فعلا برنامه‌ای نداریم!

سردار طلایی که دیشب به شبکه پنج رفته بود و در برنامه‌ای زنده سعی داشت برخوردهای اخیر نیروی انتظامی -و البته برخوردهای آتی- با بدحجابی و زنان و مردان خیابانی را قانونی جلوه دهد، در جواب این جمله مجری برنامه که : « ایران تنها کشوری است که در آن...
+ ادامه

لطفا روابط عاشقانه‌تان را به گه نکشید!

بعد از خواندن داستان پینوکیو خیلی فکر کردم که دلیل آدم شدن پینوکیو چی بود؟پینوکیو تنها یک خصوصیت بارز داشت: وقتی دروغ می‌گفت همه متوجه می‌شدند- دماغش دراز می‌شد!و حالا:اگر ما انسان‌ها مجبور می‌شدیم دروغ نگوییم- فقط به این دلیل که وقتی دروغ می‌گفتیم دیگران می‌فهمدیدند- شاید می‌توانستیم امیدوار باشیم...
+ ادامه

بدون شرح!

خالد مشعل در پاسخ به اين پرسش كه در صورت تعرض احتمالى اسرائيل به ايران چه خواهيد كرد، پاسخ داد: براى شما دعا خواهيم كرد، هراس نداشته باشيد. ايران قادر است با قوت و قدرتمند از خود دفاع كند. امت اسلامى در رويارويى با دشمنان يك پيكر واحد است. در...
+ ادامه

چند کلمه درباره آقای نويسنده

چيزی به نام تمام شدن چيزی در اعماق من آغاز می شود * من از شعر – مثل خيلی چيزهای ديگر – چيز زيادی نمی دانم و واکنشم در برابر شعر هميشه حسی بوده است . مثلا اگر بگويم href="http://varteh.persianblog.com/">حامد حبيبی در مجموعه پرسه ( از سری مجموعه‌های شعر معاصر...
+ ادامه

اگر شيطان سخن بگويد...

src="http://www.sharemation.com/natoor/agar%20sheitan%20sokhan%20begooiad.jpg">تا وقتي وارد بازي نشده اي ، حرف زدن از بعضي چيزها بي معني است . چند روزي از انتشار مجموعه « اگر شيطان سخن بگويد » از سوي نشر آرويج مي گذرد و من هنوز نمي دانم كه بايد در مورد اين كتاب چه بنويسم ؛ همه چيز...
+ ادامه

ميزگرد ادبيات داستانی در وب

0pt; DIRECTION: rtl; unicode-bidi: embed; TEXT-ALIGN: justify; TEXT-KASHIDA: 0%"> Tahoma">پنجشنبه همين هفته ( 21 خرداد ماه ) و راس ساعت 4 بعد از ظهر ، در مركز ايراني مجامع بين المللي ، سالن ارس ، ميزگردي تحت عنوان « ادبيات داستاني در وب » برگزار خواهد شد و متاسفانه...
+ ادامه

اين ويرانه های خاطره انگيز

0pt 0cm; DIRECTION: rtl; unicode-bidi: embed; TEXT-ALIGN: justify"> lang=AR-SA style="FONT-SIZE: 10pt; FONT-FAMILY: Tahoma">اين روزها دل و دماغ درست و حسابي ندارم . مي خواستم چند خطي درباره كتاب « زندگي شهري » بارتلمي و ترجمه خوب شيوا مقانلو بنويسم كه مي ماند براي بعد . "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> class=MsoNormal dir=rtl...
+ ادامه

اين يک نقد نيست !

راستش را بخواهيد امروز حسابی بی حوصله هستم ( هستيم ) . توضيح در مورد علت و دليل اصليش بماند برای چند روز آينده که بعضی مسايل روشن شد ، اما اگر شما هم بعد از آنکه کلی وقت و هزينه صرف انجام کاری کرديد ، می شنيديد که قرار...
+ ادامه

ژنرالهايی که فراموش می شوند...

اين روزها و بعد از بيانيه ای که داوران پکا صادر کرده اند در گوشه و کنار شاهد واکنشهای بعضا تند و گاه نسنجيده بوده ايم که البته دامن بلاگرها و دنيای مجازی وبلاگها را هم گرفته است . البته بررسی عملکرد هيات داوران پکا در روز پايانی و همچنين...
+ ادامه

خانم رواني پور ، من هم يك كولي هستم !

يك سال پيش بود انگار ، شايد هم كمي بيشتر . مراسم بزرگداشت گلشيري بود و جمعيتي كه به احترامش در فرهنگسراي ارسباران جمع شده بودند . همه بودند ، منوچهر آتشي  كه از همكاري چند ساله خود با گلشيري گفت ، منيرو رواني پور – كه براي اولين بار...
+ ادامه

دو سال و نيم انتظار برای چاپ يک کتاب !

نشانه هاي روشنفكران عنوان كتابي است نوشته « ادوارد سعيد » كه با ترجمه آقاي محمد افتخاري در 139 صفحه و با قيمت 1000 تومان از سوي نشر آگه در تيراژ 2200 نسخه منتشر گرديده است . محمد افتخاري از مترجمان و پژوهشگران خوب كشورمان است كه پيش از اين...
+ ادامه